aaneenschrijving
ant. spatiëring↗, woordsplitsing↗; vgl. samenkoppeling↗. Grafische figuur, weglating van een spatie in opeenvolgende woorden, bv. asjemenou. In het oudste Grieks en Latijn en in het Germaanse runenschrift worden woorden aaneengeschreven (L scriptura continua, ‘doorlopend schrift’). Later worden punten of spatiëring gebruikt om de leesbaarheid te be...
