In Eng. vakterm voor grafheuvel. Ze komen daar voor van Neol. tot vroege middeleeuwen (Angel-Saksen); het meest bekend zijn de Long Barrows v.h.
Neol. en de Round-barrows v.d. Bronstijd. De Long B. v.d. Atlantische kust en Kent zijn megalithische monumenten*, te vergelijken met de Ned. hunebedden*, grafkelders uit zeer grote, vlakke stenen, waarover oorspr. een aarden heuvel, tegenw. meestal door klimaatsinvloeden verdwenen. In andere delen v.d. Britse eil. zijn het slechts aarden heuvels, soms met oorspr. houten grafkelders, inmiddels eveneens verdwenen; de Round B. v.d.
Bronstijd worden onderscheiden in Bowl B., Bell B., Disk B., Pond B., Saucer B.: heuvel of verdieping, door dijkje en greppel omgeven. Evenals de hunebedden dienden de L.B. voor collectieve begraving gedurende een langere periode, terwijl de overige B. individuele begraving bergen, zoals ook de Ned. grafheuvels. Bell en Disk B. hebben geen inhumatie* bevat, doch crematie*. Ook bij ons komt dit onderscheid voor. Z. Hilversum-kultuur; „Acht Zaligheden”.
