Een stof die op een aspecifieke wijze (braken, diurese, adsorptie, darmevacuatie) of op een specifieke wijze de werking van een giftstof vermindert of neutraliseert. Voorbeelden van specifieke antidoten zijn atropine voor neurotoxische gassen en vitamine C voor methemoglobine vormende stoffen (intoxicaties met nitrobenzeen, aniline).
Voorbeelden van apsecifieke antidoten zijn actieve kool (adsorptie), ipeca (braken) en natriumsulfaat (darmevacuatie) Arbeidsgeneeskunde houdt zich bezig met de werkende mens en zijn aanpassing aan de 'machiene'. De moderne richting van de arbeidsgeneeskunde tracht de werkomgeving aan de mens aan tepassen. Ze steunt hiervoor op de arbeidshygiene die op haar beurt gebaseerd is op arbeidsfysiologie en arbeidspsychologie. De benaderingswijze steunt op 3 pijlers: eerst het onderzoek van de gevaren van chemische, fysische, biologische en psychische komponenten (Hazard), vervolgens de kans dat deze factoren overbelasting uitlokken (Risk) en ten slotte de Medische begeleiding (Health surveillance). Omdat het woord arbeidsgeneeskunde teveel het genezen en te weinig de preventie benadrukt wordt meer en het woord arbeidsgezondheidszorg gebruikt.
