handschriftenkunde.
wetenschap die zich bezighoudt met het onderzoek van het oude schrift, vooral dat uit de klassieke oudheid en de middeleeuwen; handschriftenkunde.
Voorbeelden:
De beoefening van de Middeleeuwse Geschiedenis vergt daarom bekendheid met de wetenschappen die zich bezighouden met de technische aspecten van deze primaire bronnen. Het gaat daarbij niet alleen om filologie, paleografie en codicologie, maar ook om diplomatiek (oorkondenleer), chronologie, archiefkunde en, in voorkomende gevallen, metrologie (de leer van maten en gewichten), sfragistiek (zegelkunde), heraldiek, genealogie en numismatiek.
http://www2.let.uu.nl/Solis/homelet/faculteit/visitatie/documenten/certificeringsvoorstellen/GES%20middeleeuwen.doc, 2004
Ter raadpleging vindt men er naslagwerken ten behoeve van de verschillende collecties: catalogi van het eigen bezit [...], studies betreffende de handschriftenkunde, (boekverluchting, codicologie en paleografie), de boekwetenschap (analytische bibliografie), de studie van de boekband en de papiergeschiedenis.
http://www.kb.nl/kb/resources/frameset_inlichtingen.html
De Geschiedenisopleiding aan de universiteiten is wezenlijk verschillend van het regentaat, door zijn theoretische diepgang. Enerzijds zijn er immers de algemeen vormende vakken, terwijl bovendien veel aandacht uitgaat naar analyse en vorsing. We denken hier onder meer aan de Oefeningen Geschiedenis (de papers die de studenten moeten schrijven, nu in het eerste en het tweede jaar), de heuristiekvakken, vakken als historische kritiek en paleografie.
http://www.ua.ac.be/onderwijs/index.html
