(Eng.), meest populaire volksmeubel in Engeland en Amerika tijdens de 18de en 19de eeuw. De tijd van ontstaan ligt rond 1700.
De oorsprong van de naam is onzeker; afgaand op de soort beukehout van vroege Windsors zouden wellicht de omstreken van Windsor in Berkshire in aanmerking komen. Het meubel is een typisch stoelendraaiersprodukt, bestaande uit een zware, zadelvormig uitgeholde zitplank waarin alle doorgaans gedraaide onderdelen zijn bevestigd. De Windsor is een serieprodukt: de verschillende onderdelen werden en masse vervaardigd, in Engeland zelfs in afzonderlijke huisindustrietjes. De houtsoorten variëren per onderdeel: de zitting is meestal van vurehout of berkehout: de gebogen onderdelen uil beuke-, esse- of notehout en de gedraaide onderdelen van esdoorn-, berke-, eike- of beukehout. Die verschillen waren niet storend, want het voltooide meubel werd geverfd. Bij de vervaardiging van deze stoelen werd gebruik gemaakt van groen hout voordelen, waarin spijlen werden gestoken; de krimp bij het uitdrogen maakte de verbindingen extra stevig.
Meer bewerkelijke typen hebben soms cabriole-poten aan de voorzijde en een uitgezaagd middenblad (splat) in de rug. De Amerikaanse Windsors onderscheiden zich echter door het ontbreken van de splat. en ook door de zeer schuine stelling van de poten. De sporten volgen meestal de buitencontouren van de stoel, doch worden ook wel in een dwarse H-vorm geplaatst. Zeldzamer is de merkwaardige cowhorn-and-spur stretcher, bestaande uit een naar achteren gebogen sport tussen de voorste poten, met een verbinding naar de achterste door twee korte sporten. Er is bij de Windsorstoelen een grote variatie in constructie van de rugleuningen.De meest elementaire vorm is de Amerikaanse low back. een U-vormige zitting met dito horizontaal omlopende leuning. Dit type is sterk verwant met Europese stoelvormen die reeds in de gotiek voorkomen.
De comb-back heeft een aantal lange rugspijlen. die dwars door de leuning heen gaan; deze worden bekroond door een kapregel, een toevoeging die herinnert aan de haarkammen van Spaanse schonen.
De fan back lijkt veel op de comb-back: de doorlopende rugleuning is hier echter vervangen door twee afzonderlijke armleggers.
De bow back is een andere variatie op de combback: hier worden de dóórstekende spijlen opgevangen in een halve hoepel, die in de U-vormige leuning is vergaard. Bij sommige bow backs werd een vijftal rugspijlen door de hoepel heengestoken en in een korte kapregel opgevangen.
De hoop-back verschilt van de bow back doordat de hoepel doorloopt tot in de zitplank: dikwijls hebben de zittingen van de fan- en hoopback van achteren een verlengstuk (tail) ter bevestiging van een tweetal steun spijlen (braces). De rod-back heeft een gewone rug van spijlen die door een horizontale roede worden afgedekt. Ook tafels en bedden zijn als Windsormeubel geproduceerd.
