Vanaf het eind van de 17de eeuw werden in Wilton, Wiltshire (Eng.), kleine tapijten geweien. De eerste weverij (met horizontale weefgetouwen) die bekendheid verwierf was een fabriek die in 1740 door twee meester-wevers van de Savonnerie-manufactuur was opgericht en die met de vervaardiging van moquette-tapijten (dwz. met gesneden pool) begon.
Vanaf die tijd staan geweven moquette-tapijten, ongeacht de plaats van herkomst, in Engeland bekend als Wiltons. De motieven van de eerste tapijten zouden aan Perzische en Turkse tapijten zijn ontleend, maar voorbeelden hiervan bestaan niet meer. De tapijten werden in lange, smalle banen geweven en vervolgens aan elkaar genaaid. Hoewel de concurrentie met de handgeknoopte tapijtindustrie (o.a. in Axminster) groot was. wist Wilton zich te handhaven door de zeer goede kwaliteit en de in verhouding lage prijzen. Rond de eeuwwisseling bereikte de produktie van Wilton-tapijten haar grootste bloei. Na de oorlog met Frankrijk trad een recessie in en omstreeks 1833 bestonden nog slecht twee kleine fabrieken.
In 1835 werden deze met de bijbehorende terreinen door de firma Black more & Son overgenomen en vanaf die tijd is de fabriek bekend onder de naam Wilton Royal Carpet Factory. Dezelfde firma nam ook de fabriek van Axminster over en daarmee de produktie van handgeknoopte tapijten die bij Wilton vóór die tijd onbekend was. In de jaren veertig van de vorige eeuw beleefde de industrie een nieuwe bloeiperiode met de vervaardiging van luxetapijten die zeer gewild waren. De Wilton Royal Carpet Factory is nog steeds in bedrijf.
