van staafijzer vervaardigde mand waarin een kolenvuur kan worden aangelegd. Werd mode aan het begin van de I8de eeuw, gelijktijdig met de lage Franse open haard.
De hoge open haarden die tot die tijd in gebruik waren, waren berekend op vuren van houtblokken, die echter allereerst waren bestemd voor de bereiding van de maaltijd en overdag doorgaans niet werden gestookt. Alleen bij vorst en des avonds permitteerde men zich de luxe van een haardvuur voor verwarming. Men beschermde zich overdag tegen de koude allereerst door warme kleding. Mannen hielden zelfs binnenshuis hun hoed op. vrouwen deden het zittende werk met de voeten op een stoof. De opkomst van de lage open haard met vuurkorf valt samen met een algemene tendens naar groter comfort, die kenmerkend is voor het begin van de 18de eeuw. Tot aan het midden van de eeuw zijn de vuurkorven over het algemeen eenvoudig en functioneel van vorm: daarna valt het accent meer en meer op de sierende onderdelen waarvoor men vooral koper prefereert. Ook de bekende koperen doofpotten en koperen handvatten aan het overige haardgerei komen dan in zwang.
