Uit de middeleeuwen zijn riza’s (iconenschrijnen) en ander kerkelijk zilver (kelken, kruisen, reliekschrijnen) bewaard gebleven. Produktiecentra o.a.
Moskou, Kiev en Novgorod. In de I6de eeuw werden voor de vorsten en voor de adel zilveren kopieën gemaakt van het inheemse Russische drinkgerei. In het begin van de I7de eeuw werd in het Kremlin een edelsmederij gevestigd met een aparte werkplaats voor goudsmeden, waar buitengewoon fraai email-, niello- en filigraanwerk werd vervaardigd. Vanwege de grote voorliefde van tsaar Peter de Grote voor de Westeuropese stijlen, werd overgegaan op gebruikszilver in Franse en Engelse stijl. De eigen stijl werd hierdoor naar de achtergrond gedrongen: flapkannen, bekers e.d. nemen de plaats in van de bralina. charka en kovsj. In 1700 voerde de Tsaar een waarborgsysteem in: zilver moest voortaan voorzien zijn van een meesterteken in cyrillische letters en een stadskeur met de naam van de stad daaronder. Ca. 1730 werd dit vervangen door een afbeelding van St.-Joris en de draak.
