benaming voor de manier van leven en voor de stijl van binnenhuisvormen, kleding en schilderkunst in Duitsland tussen 1815 en 1848. Het woord Biedermeier is na 1850 in literaire kringen ontstaan.
In liedteksten en gedichten. gepubliceerd onder het pseudoniem Biedermaier, werd de spot gedreven met de vriendelijke, zelfgenoegzame burgers van de vorige generatie. Sedert ca. 1900 is Biedermeier (met e in plaats van a) de naam voor de stijl van de genoemde periode. Het interieur is licht en sober: de meubelen die in grote trekken herinneren aan de classicistische empire-vormen, maar dan ontdaan van het bronzen beslag, zijn degelijk en doelmatig; men herkent ze aan lichtgebogen, ononderbroken lijnen. Meubelpanelen zijn glad gepolijst en ontlenen hun decoratie slechts aan de symmetrie van het gevlamde note- of kerschoutbeleg. De poten van de meubelen lopen naar beneden wal spits toe. Bij kostbare secretaires en dressoirs vindt men eenvoudige zuiltjes van zwart ebbehout of albast en brons- of koperbeslag komt hoogstens voorbij sleutelgaten en hengsels.
Mahoniehout geniet nog steeds de voorkeur; andere houtsoorten worden in mahoniekleur gebeitst. Stoelzittingen zijn dikwijls gemaakt van rietvlechtwerk. Gordijnen en meubelbekledingen zijn licht van kleur en hebben bij voorkeur een dessin van kleine, onopvallende bloemmotiefjes. In het latere Biedermeier is een zekere invloed van de neogotiek te bespeuren.
