plaats in het noorden van de provincie Honan, beroemd geworden door de aldaar gevonden resten van de laatste hoofdstad van de Shang-dynastie (1450-1050 v. C).
De hier ontdekte cultuur toont verwantschap met de neolithische cultuur van Lung Shan. Er zijn te An-Yang graven van koningen en hoogwaardigheidsbekleders van genoemde dynastie gevonden en andere architectuurresten, die erop wijzen dal hier vnl. in hout gebouwd werd, hetgeen het onderzoek begrijpelijkerwijze bemoeilijkt. Voorts zijn er beelden uit marmer en jade voor den dag gekomen, evenals kunstig bewerkte sier- en gebruiksvoorwerpen, die getuigen van een materieel zeer geraffineerde cultuur. Alles overtreffend zijn de bronzen voorwerpen, die bij de opgravingen aan het licht kwamen. Deze bronzen dateren van ca. 1300-1000. De mooiste voorbeelden hiervan geraakten door illegale opgravingen van roversbenden in over de gehele wereld verspreide kunstverzamelingen.
Sinds 1950 zijn de legale opgravingen hervat. Een belangrijk deel der bronzen bevindt zich thans in het museum van Shang-hai en het paleismuseum te Peking. Zij zijn grotendeels volgens het cire-perdue-systeem gegoten en de metaallegering varieert tussen 80 procent koper en 20 procent tin. De bronzen zijn versierd met demonenmaskers (T’ao-t'ie) en gestileerde drake- en vogellijven, op spiraalvormig patroon aangebracht. In de laatste jaren is het Chinese archeologen gelukt ook buiten An-Yang een aantal bronzen uit de Shang-periode op te graven, waarbij de onderscheiding tussen Shang en het hierna volgende Chou vaak niet met zekerheid valt uit te maken. Van groot historisch belang zijn voorts de stukken been met inscripties, die thans gebleken zijn tot het archief van de aan het koninklijk paleis verbonden wichelaars te behoren. Deze opschriften geven informatie over de cultuur van deze vroege periode.
