"Ostpolitik" is een Duitse term die verwijst naar het buitenlandse beleid dat West-Duitsland in de jaren 1960 en 1970 voerde ten opzichte van Oost-Europese landen, met name de Sovjet-Unie en de landen van het Warschaupact. Het werd geïntroduceerd door de West-Duitse kanselier Willy Brandt en was gericht op het normaliseren van de betrekkingen met de landen van het Oostblok, inclusief de erkenning van de naoorlogse grenzen en het aangaan van diplomatieke betrekkingen.
Ostpolitik omvatte ook economische samenwerking en culturele uitwisselingen met Oost-Europese landen, met als doel het verminderen van spanningen en het bevorderen van vreedzame coëxistentie. Het wordt beschouwd als een belangrijke stap in de "ontspanning" tussen Oost en West tijdens de Koude Oorlog, en heeft bijgedragen aan de totstandkoming van enkele historische verdragen en akkoorden tussen West-Duitsland en de landen van het Oostblok.
