Deze methode om aanbouwwerktuigen scharnierend aan de trekker te bevestigen wordt minder gebruikt dan de driepuntsbevestiging. De laatste bestaat uit een drietal stangen tussen trekker en werktuig.
Deze stangen hebben aan hun beide uiteinden kogelgewrichten, zodat zij in alle richtingen t.o.v. de trekker kunnen scharnieren. Ook de werktuigen kunnen in hun drie bevestigingspunten aan de achteruiteinden der stangen in alle richtingen bewegen. De bovenste z.g. drukstang ligt hoger dan de beide onderste z.g. trekstangen. De drukstang bevindt zich in het verticale vlak door de lengteas van de trekker. De beide trekstangen liggen symmetrisch ter weerszijden van het bovengenoemde verticale vlak. De in zijaanzicht naar voren verlengde stangen hebben een snijpunt tussen de voor- en achterwielen van de trekker.
Dit is het z.g. ideële trekpunt van verschillende aanbouwwerktuigen. In tegenstelling tot de driepuntsbevestiging heeft men bij de v. zowel onder als boven 2 bevestigingsstangen.