Direct op de rococo-tuinstijl volgt de romantiek (1780-1830). Onder invloed van de verheerlijking van de natuurmens (RousSEAU), de sentimentele natuurphilosophie van BERNARDIN ST PIERRE, en de nieuwverworven kennis van de Chinese tuinen zocht men de Natuur, in de vorm van stemmingsbeeldjes met ruïnes, graftomben, vissershart en hermitage, bruisende waterval en Chinese pagoda aan het spiegelende meer.
Elk van deze onderdelen wordt gevat in een kleine tuin-ruimte, die door de beplanting met de emotie in overeenstemming wordt gebracht en die door sterk slingerende paadjes met het volgende schilderijtje is verbonden. In onze oudere parken herinneren sommige gebouwtjes nog aan deze stijl; behouden gebleven zijn le Hameau (MARIE ANTOINETTE ; ontworpen door de schilder ROBERT) in Versailles, Parc Monceau in Parijs. Door het gebrek aan ruimtewerking voor ons onbevredigend; voorloper van de landschapsstijl.