De onmisbare bouwstoffen voor alle organische bestanddelen van de plant zijn koolstof, waterstof en zuurstof, welke worden geleverd door koolzuur uit de lucht (assimilatie) en door opgenomen water. Zuurstof wordt eveneens uit de lucht opgenomen (ademhaling).
Voor de vorming van eiwitten zijn bovendien stikstof, fosfor en zwavel nodig. Zwavel is ook onmisbaar voor de reuk- en smaakstoffen van kruisbloemige gewassen (mosterdolie). Stikstof wordt praktisch uitsluitend in de vorm van nitraten en ammoniumzouten aan de grond onttrokken. Atmosferische stikstof kan alleen door vlinderbloemigen m.b.v. knolletjesbacteriën worden benut. Fosfor wordt opgenomen als fosfaten, zwavel als sulfaten (S04) uit de grond. De belangrijkste 10 elementen voor de plantengroei (C, H, O, N, S, P, K, Mg, Ca, Fe) noemt men wel hoofdelementen of macro-elementen in tegenstelling met de eveneens meestal onmisbare micro-elementen of sporenelementen, waarvan slechts kleine hoeveelheden voor de plant nodig zijn.Daarnaast onderscheidt men nog nevenelementen als Na, Cl, Si, Al, die niet onmisbaar zijn, maar toch wel betekenis hebben voor de plantengroei, vooral in bijzondere gevallen.
Van al deze voedingselementen worden alleen C en O in gasvorm (de C in de vorm van C02) uit de lucht opgenomen door de bladeren. Alle andere voedingselementen worden door de wortels uit de grond opgenomen in de vorm van water met daarin opgeloste anorganische zouten. Meestal zijn dit carbonaten, chloriden, sulfaten en nitraten. Mo staat als molybdaat (Mo04-) en B vermoedelijk als boorzuur (H3B03) ter beschikking van de planten. De voor de opbouw van organische stoffen benodigde elementen (C, H, O, N, S, P) worden bouwelementen genoemd. Daarnaast spreekt men van katalytische elementen (b.v.
Fe, Cu, Mg, Mn, Zn, Ca, Mo), die de enzymatische processen bevorderen en van stabiliteitselementen (b.v. Na, K, Mg, Ca, Cl) of stabiliteitsionen (b.v. N03, SO, en P04), als ze een rol spelen voor de stabilisatie van de colloïdale systemen in de plant.