heet in de tuinarchitectuur de massa lage struiken en hoge overblijvende planten, die met zaailingen van het geboomte de oude loofhoutpartijen ondoorzichtig maken en een natuurlijk uiterlijk aan deze bosschages verlenen. Men denke aan het W. deel van de Haarlemmerhout, eik, beuk, es, linde enz. met een dichte onderbeplanting van schaduwminnende struiken, tegenover de cultuurbossen op de Veluwe.
Bij de keuze van de o. speelt dus de verdraagzaamheid t.o.v. schaduw een grote rol, maar ook de natuurlijke harmonie met de hoofdbeplanting. Rhododendron is wat lichteisen aangaat geschikt, doch niet in natuurlijkheid; hij verleent aan de bospartij een volledig tuin- of parkkarakter.