(bodemk.) Als natte grond langzaam uitdroogt, ziet men op zeker moment de kleur opeens lichter worden, omslaan. Dan is het water der capillairen, maar ook het water aan de oppervlakte der deeltjes verdampt.
De nu vrijwel droge deeltjes kaatsen het licht sterker terug dan toen de grond nog nat was. Dit o. laat zich empirisch bepalen als vocht in procenten van de droge grond en is een kenmerk ter onderscheiding van gronden. Bij zandgronden b.v. ligt het o. bij 1-3%, bij lemen bij 4-8%, bij kleien en zeer humusrijke gronden bij 10-18%.De term o. wordt ook in iets andere zin gebruikt, o.a. bij titreren.