(1884-1954) bracht zijn jeugd te Amsterdam door, waar hij blijk gaf van een grote liefde voor de natuur en hierdoor in aanraking kwam met prominente personen op natuurhistorisch gebied. In 1913 aanvaardde hij een betrekking als entomoloog bij een grote Cultuur Mij in O.
Java, maar reeds na twee jaar ging hij over naar het Instituut voor Plantenziekten te Buitenzorg, waar hij opklom tot Directeur. In 1934 ging hij met pensioen voor goed naar Ned. In Indon. heeft L. een grote activiteit ontplooid over uiteenlopende onderwerpen, voornamelijk van toegepast entomologische aard. Ook de Plantenquarantaine, de Natuurhistorische Vereniging, de Natuurbescherming e.d. hadden zijn aandacht. Terug in Ned. wijdde hij zich spoedig weer aan plantenziektenkundig onderzoek (koolmug, pereringworm e.a.), waarbij hij de betekenis der phaenologie naar voren wist te brengen. De Gem.
Universiteit van Amsterdam benoemde hem tot lector, de oorlog echter maakte aan deze werkzaamheden spoedig een einde. De Landbouwhogeschool had hem in 1928 een ere-doctoraat verleend.