(L.E.F.). Het L.E.F. vindt zijn wettelijke basis in de Landbouwcrisiswet 1933.
In de vooroorlogse jaren kwam de werking van dit fonds, dat toen nog de naam van Landbouw-Crisisfonds droeg, hierop neer, dat belangrijke financiële steun werd verleend aan tal van takken van productie in de Ned. landb., welke in een depressietoestand verkeerden. Tijdens de oorlog en ook in de jaren daarna is de econ. positie van de landb. i.h.a. gunstig geweest. De Regering heeft het evenwel van belang geacht de kosten van levensonderhoud voorlopig lager te houden dan in overeenstemming is met de prijsontwikkeling op de wereldmarkt, hetgeen haar heeft genoodzaakt ook het prijsniveau voor landbouwproducten beneden dat peil te houden. Hiervoor moet zij o.a. toeslagen toekennen, zowel voor een aantal geïmporteerde als voor in het binnenland voortgebrachte landbouwproducten. Deze toeslagen, ook wel subsidies genaamd, betekenen geen ondersteuning van de landb., maar een laag houden van de kosten van levensonderhoud van de consument. O.m. om deze reden is in 1948 het begrip crisis uit de naam van dit fonds verwijderd; met het begrip egalisatie, dat er voor in de plaats kwam, beoogt de Regering aan te geven, dat zij er naar streeft het fonds in dienst te stellen van een politiek, waarbij de prijzen van de Ned. landbouwproducten in zekere mate gestabiliseerd worden, zowel t.o.v. die op de wereldmarkt als t.o.v. elkaar (z. Fondsvorming).