is een vorm van energie, die door de electrische centrales wordt opgewekt en vervolgens via kabels of bovengrondse leidingen naar de verbruikers wordt overgebracht. De e. wordt gebruikt voor verlichting, voor het opwekken van mechanische energie (electro-motoren) of wel voor het aanvoeren van warmte (staalgieterijen, koken, verwarming van gebouwen, enz.).
Vroeger werd de e. voorn, in de vorm van gelijkstroom geleverd, tegenwoordig is men op de meeste plaatsen tot het leveren van wisselstroom overgegaan. Laatstgenoemde heeft het voordeel, dat men gemakkelijk kan transformeren van hoge spanning naar lage spanning (met een transformator), zonder dat daarbij grote verliezen voorkomen. Dit transformeren is noodzakelijk, omdat het zeer gewenst is de electrische energie onder hoge spanning (tegenwoordig wordt veelal 150.000 V gebruikt) over te brengen, als de afstand tussen de centrale en de verbruiker groot is; dan kan men de stroomsterkte in de geleidingen laag houden, zodat de warmte-ontwikkeling (dus het energieverlies) hierin tot een minimum beperkt blijft.