Daar de landschapsstijl van de 19e eeuw zich niet leende voor kleinere terreinen, ontstond met de opkomst van het moderne landhuis (villa) de behoefte aan een daarbij passend tuintype. Dit werd door de Engelse architecten BAILY SCOTT en L.
WEAVER, met medewerking van de tuinarch. GERTRUDE JEKIJLL, ontleend aan de oude boerentuinen (cottage gardens), waarin heggen en bloemranden een grote rol speelden. Het landhuis zelf was geïnspireerd door de boerenhuizen (b.v. bij Gooise villa’s). In de cottage-stijl (ca 1890 - thans in Eng., tot 1930 op het vasteland) wordt het terrein door hagen en pergola’s ingebeeld in een aantal ‘tuinkamers’, aansluitend bij de hoofdindeling van het huis; deze ruimten zijn gewoonlijk rechthoekig en worden vrij strak, soms zelfs symmetrisch, behandeld. liet nieuwe onderdeel is de border. Gevolg op te klein terrein: versnippering, waarvan vele Eng. voorbeelden bekend zijn. Belangrijkst vertegenwoordiger in Ned.: D. F. TERSTEEG in Naarden (†1942).