1. (bemestingsleer) Voedingsziekten, die in het gewas voorkomen tengevolge van een ongunstige samenstelling van de grond worden b. genoemd, omdat de oorzaak niet in de plant, maar in de grond gezocht moet worden.
2. (veet.) B. zijn ziekten, die veroorzaakt worden door anaërobe bacillen, die als sporen in de bodem ontelbare jaren hun ziekmakende kracht behouden. Deze bacillen zijn vaak in de grond gekomen, doordat men vroeger aan deze ziekten gestorven dieren heeft begraven. Naderhand zijn de bacillen naar boven gebracht door het grondwater, door mollen, wormen enz. Tot de bodemziekten rekent men het miltvuur, het houtvuur en de klem of tetanus, waarvan alleen het miltvuur onder de bepalingen van de Veewet valt.
Tegen alle drie bestaat een goede voorbehoedende entmethode, die men toepast tegen milt- en houtvuur als men de dieren in een weide doet, waarvan men weet, dat de sporen er in de grond zitten. Klem treedt alleen op als wondinfectie. Wanneer een dier een diepe, met modder of mest geïnfecteerde steekwond krijgt verdient het aanbeveling voorbehoedend in te spuiten met scrum tegen tetanus.