is de waarde, die aan een goed moet worden toegekend in verband met de daaraan gegeven bestemming. Het begrip is van belang voor de belastingheffing van particulier bosbezit in Ned., dat onder de Natuurschoonwet 1928 valt, daar dan in plaats van de verkoopwaarde dient te worden uitgegaan van de b. van het goed.
In art. 4 van die wet is de b. omschreven als ‘de verkoopwaarde, die aan een goed kan worden toegekend, indien daarop de last rustte om het goed gedurende een tijdvak van 25 jaar als zodanig in stand te houden en geen opgaand hout te vellen, dan volgens de regels van normaal bosbeheer noodzakelijk of gebruikelijk is’.