Een beek heeft vaak de neiging om te verwilderen. Sommige gedeelten schuren uit; het losgewerkte zand wordt op andere plaatsen afgezet.
Riet en struikgewas dragen verder het hunne bij om het profiel te vernauwen. Gevolg: overstromingen, eerst alleen in winter en herfst, later ook gedurende de zomer.Sedert jaren is men doende de beken in Ned. zodanig te verbeteren dat overstromingen - althans in de zomer niet meer kunnen optreden. Het aangewezen middel is verruiming en het afsnijden van bochten; zorg dient echter te worden gedragen de beek niet te vervormen tot een min of meer recht kanaal, omdat de ervaring leert dat een natuurlijke waterloop altijd slingert. De oevers van een dgl. recht getrokken beek zullen dus op den duur toch weder aangetast worden.
Men streeft naar het vinden van het z.g. evenwichtsverhang d.w.z. het verhang waarbij geen uitschuring of aanslibbing optreedt. Gewoonlijk zal het kiezen van dit verhang medebrengen, dat men in de bovenloop van de beek een te veel aan verval aantreft en in de benedenloop een te weinig. Daarom worden in de bovenloop drempels of stuwen gebouwd, terwijl in de benedenloop door bochtafsnijdingen verhang wordt gewonnen.
Bij de eerste beken, welke verbeterd werden, heeft men over het hoofd gezien, dat door het verruimen de normale zomerwaterstand eveneens belangrijk daalt. Dit had op de aangrenzende landbouwgronden daling van de grondwaterstand en daardoor verdroging ten gevolge. Thans zal men gewoonlijk door het aanbrengen van enige beweegbare stuwen, die in de winter geopend worden, trachten de zomerwaterstand op peil te houden. W. F. EIJSVOOGEL.
