In april 2001 arresteerde de politie van Groningen een 58-jarige man en een 77-jarige vrouw uit Drenthe. Zij werden ervan verdacht een 81-jarige Groningse die leed aan een hersentumor op haar verzoek om het leven te hebben gebracht. De Groningse had medicijnen ingenomen en was daarna met een plastic zak over het hoofd door verstikking omgekomen. De verdachten zouden twee zogenoemde zelfmoordconsulenten zijn van de stichting De Einder Noord in Nieuw-Annerveen. Zoals te verwachten was kreeg de zaak – die nog niet is afgerond – veel aandacht in de media, waardoor het woord zelfmoordconsulent (een variant op euthanasieconsulent, een woord uit 1996) tientallen malen in de kranten te lezen was. Onder meer in koppen als ‘Voorlopige hechtenis zelfmoordconsulent verlengd’, ‘Hof stelt Drentse zelfmoordconsulent op vrije voeten’ en ‘Zelfmoordconsulent voor de rechter’.
In een andere geruchtmakende euthanasiezaak, tegen de Amsterdamse huisarts Wilfred van O., debuteerde het woord stervensverkortend. De advocaat van Van O. zei tegen een krant: ‘Het ging hier niet zozeer om levensverkortend handelen, maar om stervensverkortend handelen.’
Vergelijk euthanasiereis.
