Werd aanvankelijk vanuit de Groninger kust (Zoutkamp, Noordpolderzijl, Delfzijl, Termunten) beoefend met zeilboten en vanaf 1925 met steeds sterkere en grotere motorkotters. Lauwersoog is vanaf 1970 een centrale rol gaan spelen.
Vóór 1940 was er uitsluitend sprake van kustvisserij, met hoofdzakelijk vangst van garnalen en in de herfst van sardien, bliek en kleine hoeveelheden spiering. Door het grotere bereik van de kotters wordt nu een veel groter gebied van de Noordzee bevist. De mechanische koeling aan boord, alsmede radar, echolood en telefonie maakten dit grotere bereik ook mogelijk. Van kustvisserij is nauwelijks sprake meer. Het aangevoerde assortiment is hierdoor ook groter. Tong, schol, schar, tarbot, griet en kabeljauw kwamen erbij.
Zo werd het tussen 1992-1996 nodig de haven en visafslag in Lauwersoog met ongeveer de helft uit te breiden. Door de komst van een douanepost werd het mogelijk dat ook buitenlandse kotters (vooral Deense en Duitse) hier hun aanvoer brachten.Bedroeg de aanvoer in 1987 ca. 9.600 ton, in 1998 was deze toegenomen tot ca. 14.300 ton. De kwaliteit van de aangevoerde vis en garnalen trok ook veel kopers uit o.a. Denemarken en Duitsland. Kwam de garnalenaanvoer in hoeveelheid op de tweede, financieel behield hij de eerst plaats.
De toename in de aanvoer zorgde voor de vestiging van verschillende visverwerkingsbedrijven. Door de groei van het toerisme vestigden zich ook vijf eetcafés rond de haven, alsmede enkele bedrijven met benodigdheden voor schepen en bemanning. Termunterzijl bleef als vis- en garnalenaanvoerhaven achter. Het ontwikkelde zich mede door haar karakteristieke vorm en oude huisjes tot een toeristische haven. Een grote camping versterkt deze positie. Ook Noordpolderzijl ging als aanvoerhaven van garnalen op in Lauwersoog. Wel bleef, mede door de fraaie aanleg van het sluisje door Rijkswaterstaat, de sfeer van Waddenhaven behouden.
Zie ook vissershavens.
[Van der Ploeg].
