(Twijzelerheide 1932)
Beeldend kunstenaar. Ging naar de MTS, werkte in de bouw en volgde teken- en schilderlessen aan de avondschool in Leeuwarden. In de jaren ’60 dreef hij o.m. in Groningen het spraakmakende café Quasimodo. Hij vestigde zich als beeldend kunstenaar in Tolbert, waar hij in zijn boerderij culturele avonden organiseerde, met gasten als de ‘Vijftigers’ Johnny ‘the Selfkicker’, Lucebert, Simon Vinkenoog en Bert Schierbeek. In 1990 verhuisde Postma naar Groningen. Hij werkt in een aan Cobra verwante stijl - veelal grote doeken, abstract-expressionistisch beschilderd in een intuïtieve, stevige toets, in afwisselend felle, dreigend-donkere en ‘blonde’ kleuren.
Postma trok in de jaren ’90 de aandacht met schilderwerken op monumentaal formaat. Hij beschilderde o.m. de zeilen van een tweemaster en vervaardigde een schildering voor onder de Museumbrug in Groningen. Het later vernietigde doek betekende de opmaat voor het gemeentelijke bruggenproject.
Lit.: W. van der Beek en S. Vinkenoog, Wie de liefde wil, krijgt ook de pijn: Gerriet Postma (Hapert 1992).
