(Veendam 1895 - Groningen 1964)
Architect/voetballer. Volgde een bouwkundige opleiding aan Academie Minerva (1915-19), liep in Amsterdam stage bij het Amsterdamse architectenbureau H. en J. Baanders en volgde lessen bij het Voortgezet en Hooger Bouwkunst Onderricht (vhbo). Hij keerde in 1920 naar Groningen terug. Zijn architectuur toont een sterke beïnvloeding door de Amsterdamse School. Zijn eigen woonhuis met kantoor aan de W.A.
Scholtenstraat 1 in Groningen (1923) is daarvan een duidelijk voorbeeld. Later kwam hij onder de indruk van de architectuur van De Stijl en het Nieuwe Bouwen. Ook was hij een groot bewonderaar van de Amerikaanse architect Frank Lloyd Wright.
Van Linge was lid van De Ploeg, speelde een actieve rol in de organisatie en nam deel aan tentoonstellingen. De Ploeg-leden Job Hansen en Wobbe Alkema werkten op zijn bureau. In 1927 werd Van Linge’s ontwerp voor de internationale prijsvraag voor het Paleis van de Volkerenbond in Genève bekroond met een Mention in de tweede categorie.
Van Linge was ook een verdienstelijk voetballer: hij was een dominant figuur in het elftal van Be Quick, dat in 1920 het landskampioenschap veroverde. Een jaar eerder had hij zijn debuut gemaakt als voetballer van Oranje. Uiteindelijk kwam hij op dertien caps uit. Het sportieve hoogtepunt als international beleefde hij in 1924 toen hij van de partij was bij de Olympische Spelen van Parijs. Hij speelde toen mee in de historische wedstrijd tegen Uruguay die met 2-1 werd verloren; Uruguay werd vervolgens olympisch kampioen. Voor Be Quick ontwierp hij ook het Esserberg-stadion.
Lit.: C. Ligtenberg, Evert van Linge, architect (1993).
