Zo is de zoetaardige gemaalin van Socrates tot een spreekwoord gebleven; en heeft haaren naam aangeërft, aan die haare zeden volgen. Dus noemt men zulk een zoetertje en Engeltje eene Xantippe.
Gewisselyk het spreekwoord der ouden had, naar zommiger oordeel (waar aan ik dat late: want nooit heb ik dit aan myne vrouw ondervonden.) al wat grond: Een boos wyfs kop is ’t slimste weêrshoofd. Daar uit voorzag die wyze natuurkundige, wat storm’er zoude opryzen, al wist men doe noch van geen weêrglas.
