Een betrouwbare raadgever, leidsman; de persoon die hiervoor model stond, is Mentor, de oudere en trouwe vriend van Odysseus.
Op Ithaca geloofde niemand meer in de terugkeer van Odysseus: de Trojaanse oorlog was al tien jaren geleden beëindigd en men had niets meer van hem gehoord. Daarom vonden de opdringerige vrijers naar Penelopes hand (Odysseus' vrouw), dat ze nu eindelijk maar eens een keus zou moeten maken uit hun midden. En toen kon Mentor zijn stem laten horen. Dat deed hij niet zelf, maar de godin Athene, in zijn gedaante. En wanneer de goden er zich mee gaan bemoeien, we voelen het al; trekken de vrijers aan het korste eind.
Het eponiem ‘mentor’ is in de wereld gekomen (waarschijnlijk) door de roman ‘Aventures de Tclémaque’(Telemachus was de zoon van Odysseus) van de Franse auteur Fénélon (1651-1715), die hierin Mentor in eigen persoon, als Telemachus' begeleider, ten tonele voert. Door zijn sympathiek optreden maakte hij zoveel indruk op de (talloze) lezers, dat het woord ‘mentor’ (met een kleine letter) weldra opdook in de betekenis van wat we hierboven zeiden.
