Onregt
Onregt, (B. ONRECHT), bn. en bijw. niet regt, niet billijk, niet regtvaardig. *-, o. gmv. ongelijk; - hebben; iem. - doen; onbillijkheid; verkeerde handelwijze; ten -e, verkeerdelijk. *-ELIJK, *-IG, bn. *-IGLIJK, bijw. met onregt, verkeerd, -elijk; onregtvaardig, onbillijk. *-MATIG, bn. en bijw. (-er, -st), -LIJK, bijw. strijdig met het regt. *...
