oer'wil
m. (g. mv.), (filosofie) bij A.Schopenhauer de blinde, kosmische kracht die in de natuur verschijnt als levensinstinct en in de wil van het menselijk individu tot bewustzijn van zichzelf komt. (e) De oerwil wordt door Schopenhauer vereenzelvigd met wat Kant het Ding an sich noemt en waarvan de uitwendige lichamen de verschijnselen of objectiveringe...
