Defectief
gebrekkig, onvolledig
Wat is de betekenis van Defectief?
Groot woordenboek der Nederlandse taal
Van Dale Uitgevers (1950)
Defectief
(<Fr.), I. bn., gebrekkig, onvolledig; (taalk.) defectieve werkw., die niet alle vormen of tijden hebben; II. zn. o., defectief ww.
Verklarend handwoordenboek der Nederlandse taal
M. J. Koenen's (1937)
defectief
Fr. 1 bn. (gebrekkig; onvolledig; spraakk. v. w.w.: niet alle vormen of tijden hebbend): een - werkwoord, b.v. zullen; 2 o. defectieven (een defectief werkwoord).
Oosthoek Encyclopedie
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
Defectief
[Lat.], I. bn., gebrekkig, onvolledig; (taalkunde) defectieve werkwoorden, die niet alle vormen of tijden hebben; II. zn. o., defectief ww., defectivum.
Gerelateerde zoekopdrachten