Bene vixit, qui bene latuit
(Lat.) = „gelukkig leefde hij, die zich wel verborgen hield”, uit Ovidius’ Tristia 3. 4. 25, waar de tekst in andere volgorde voorkomt: „Bene qui latuit, bene vixit”. Deze levensraad (naar Epicurus’ „blijf verhorgen in het leven”) ook bij Horatius (Epist. 1. 17. 10).
