Beenderbreccië
v./m. (-n), een breccië die voor een groot deel uit beenderen, tanden en/of schubben bestaat. De beenderbreccië is samengesteld uit grove, hoekige componenten, die voornamelijk door gebroken botten en beenderen worden gevormd. Meestal is dit gesteente goed verkit door kalk. Zij komt voor in grotten en karstspleten, en is vooral ontstaan d...
