Jap.>: Bun = literatuur; raku = genieten, behagen scheppen. Japans poppenspel, met half-levensgrote (→) handpoppen vervaardigd van hout, bamboe en stof. De mannelijke poppen hebben voeten, bij de vrouwen worden de voeten aangeduid door de bewegingen van de rokzoom. De houten, beschilderde koppen hebben echt haar en zijn vaak ware meesterstukken. Het gewicht en de afmetingen van de poppen maken drie ‘bespelers’ per pop noodzakelijk. De poppenspeler en zijn assistenten zijn, in het zwart gekleed, voor het publiek zichtbaar, zij het dat de helpers meestal ook nog een zwarte kap dragen. Bunraku zou onstaan zijn tijdens het Muromachitijdperk (1338 – 1775) en schijnt zijn oorsprong te hebben op het eiland Awaji in de Japanse Binnenzee. Het heeft zich in de 18e eeuw ontwikkeld tot zijn huidige vorm.
Regelmatige opvoeringen vinden ook thans nog plaats in het Bunrakuza Theater in Osaka, waaraan het zijn tegenwoordige naam ‘Bunraku’ te danken heeft. Ook vinden van tijd tot tijd opvoeringen plaats in Tokyo. Als een soort volkskunst bloeit Bunraku ook nog in de landbouwdistricten in Shikoku en enkele andere delen van Japan.
Literatuur
- René Simmen, The World of Puppets, 1975
