vraag die niet direct beantwoord wordt.
vraag die opkomt of gesteld wordt, meestal tijdens een televisie- of een radio-uitzending, waar niet direct een antwoord op gegeven kan worden, en die als het ware aan 'de mensen thuis' gesteld wordt, en waarbij soms daadwerkelijk kijkers of luisteraars worden opgeroepen om de vraag te beantwoorden.
Is mogelijk bedacht door sportjournalist Mart Smeets, die het woord in ieder geval vaak gebruikt.
Voorbeelden:
Of Inge de Bruijn zich nog wist te herinneren wanneer ze voor het laatst tijdens een groot toernooi had verloren, luidde de vraag nadat ze even daarvoor naar de wereldtitel op de 50 meter vlinderslag was gezwommen. Beschaamd hield de inmiddels tweevoudig wereldkampioene haar hand voor haar mond. "Even denken hoor." (Lange stilte) "Joh, wat erg zeg dat ik dat niet meer weet [...]." Het juiste antwoord op de huiskamervraag [...] luidde: 28 juli 1999. Plaats van handeling: Istanboel. Inzet: de Europese titels langebaan. Onderdeel: 100 vrij. Winnares: Sue Rolph, Groot-Brittannië. Verschil ten opzichte van De Bruijn: 0,21 seconde.
De Telegraaf, 27 juli 2001
U kunt meedoen met onze huiskamervraag. De huiskamervraag wordt tijdens de uitzendingen in beeld gebracht. Op uw gekochte lot is er een sms code (ongeacht aantal loten die u koopt) die gekoppeld is aan het aantal loten die u gekocht heeft.
http://www.takeachance.sr/html/huiskamervraag.html
Haar faam dankt ze vooral aan belspelletjes en het erotische 'Nachtsuite'; programma's die worden uitgezonden als er geen hond kijkt. En natuurlijk aan Wim de Bie, die 'Nachtsuite' verbluffend goed persifleerde. Daarbij was de huiskamervraag vooral: is dit Wim de Bie of Christine van der Horst?
Trouw, 2001
