Wabi-sabi is een Japanse term die verwijst naar een esthetiek die is gebaseerd op het accepteren van imperfectie en vergankelijkheid.
Het is een concept dat teruggaat tot de 15e eeuw en is gebaseerd op de Zen-filosofie. Wabi-sabi omvat het idee dat schoonheid kan worden gevonden in dingen die imperfect, vervallen of niet volmaakt zijn. Het is een manier van denken die ervoor zorgt dat mensen zich concentreren op wat er wél is in plaats van wat er niet is, en dat ze waarde hechten aan de natuurlijke schoonheid van dingen die tijd en gebruik hebben meegemaakt. Het kan worden toegepast op verschillende aspecten van het leven, zoals kunst, design en architectuur, en kan worden gezien als een manier om harmonie te vinden met de natuurlijke wereld en om te accepteren dat alles eindigt.
