De Magna Carta (Latijn voor "Groot Charter") is een belangrijk historisch document dat in 1215 in Engeland werd opgesteld. Het was een overeenkomst tussen de Engelse koning John en een groep baronnen die ontevreden waren over zijn heerschappij.
De Magna Carta bevatte een aantal bepalingen die de macht van de koning beperkten en de rechten van de baronnen en andere vrije mannen beschermden. Enkele van de belangrijkste bepalingen omvatten het recht op een eerlijk proces en bescherming tegen willekeurige arrestatie en opsluiting.
De Magna Carta wordt vaak beschouwd als een van de eerste documenten die de grondslag legden voor de moderne democratie en rechtsstaat. Hoewel de Magna Carta in eerste instantie bedoeld was om de macht van de koning te beperken en de rechten van de aristocratie te beschermen, was het later ook van toepassing op andere burgers en werd het gezien als symbool voor de beperking van de macht van de staat en de bescherming van individuele rechten.
Het belang van de Magna Carta werd verder benadrukt door het feit dat het document in latere jaren als basis diende voor andere belangrijke constitutionele documenten, zoals de Amerikaanse Grondwet en de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.
