Door MITSCHERLICH is getracht het verband tussen opbrengst van gewassen en groeifactoren uit te drukken in de wet der verminderde meeropbrengsten. Zijn uitgangspunt was, dat de door stijgende werking van een groeifactor (voedingselement) te verkrijgen meeropbrengst evenredig is met het nog aan de maximale oogst ontbrekende deel, d.w.z. dat als er b.v. 50 % aan de maximale opbrengst ontbreekt, verdubbeling van de mestgift de oogst niet verdubbelt, maar slechts met de helft, dus tot 75 % van de maximale oogst verhoogt.
Als y de opbrengst is, x de groeifactor (mestgift; en A de maximale oogst, dan isdy/dx= K(A-y). Door integratie en overgang naar BRIGGSE logarithmen (c= 0,4343 K), wordt de vergelijking: log(A-y) = log A-cx en zonder logarithmen: y = . V( 1—10 -cx) ? de z.g. werkingswet van groeifactoren van M. de constante c wordt door M. de werkingsfactor van de groeifactor genoemd. Deze c bedraagt volgens de laatste gegevens van M. voor stikstof 0,2, voor fosforzuur (P205) 0,6 en voor kali (K2O) 0,4 bij elke 100 kg/ha.
Om tegemoet te komen aan de bedenking, dat een opbrengstdaling optreedt bij te hoge mestgiften, heeft M. een 2e benadering van zijn werkingswet geformuleerd, waarbij een beschadigingsfactor K werd ingevoerd: y = A (10 - ÏO-). 10-K-x2. Het onder alle omstandigheden constant zijn van de werkingsfactoren, waarop de wet van M. berust, is echter niet juist gebleken, zodat het geen wetmatige formulering is. Ze brengt het probleem der plantenproductie niet verder dan empirisch bepaalde, grafisch weergegeven curven.