zijn eigenschappen, die nog niet aanwezig waren, maar nieuw verkregen weiden. Men denkt dan in het bijzonder aan de invloed van uitwendige omstandigheden.
Een erfelijke eigenschap gaat nooit als zodanig op de volgende generatie over, doch slechts de erfelijke aanleg, d.i. het vermogen om op bepaalde omstandigheden op bepaalde wijze te reageren. Iedere eigenschap of ieder kenmerk komt dus steeds tot stand onder samenwerking van erfelijke aanleg of genotype met de uitwendige omstandigheden en zo gezien is ieder kenmerk in zekere zin als v. e. te beschouwen. De algemene ervaring leert, dat het genotype (evenals elk der erfelijke factoren of genen die het bevat) zeer constant is en dat het niet door het onder bepaalde, eventueel extreme, omstandigheden verkregen phaenotype wordt beïnvloed. Dit betekent i.h.a., dat v. e. niet erfelijk zijn. Proeven in deze richting genomen met dieren hadden tot nog toe steeds een negatief resultaat. de bekende proef, waarbij vele generaties muizen achter elkaar bij een lage temp. werden gehouden, veroorzaakte bij deze dieren lange haren, zolang de temp. laag bleef; zodra deze weer normaal werd, werd de lengte van de haren ook weer normaal. Niettemin blijft het mogelijk, dat in andere gevallen verworven eigenschappen misschien toch erfelijk zouden kunnen zijn.
Verschillende ervaringen bij lagere organismen (o.a. ziekteverwekkende bacteriën) schijnen hierop te wijzen. Een overtuigend bewijs is echter niet geleverd. Voor het inzicht in de evolutie is dit probleem van grote betekenis.
