ADHD staat voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder, ofwel aandachtstekortstoornis. Bij ADHD wordt vaak onderscheid gemaakt tussen ADHD met hyperactiviteit (ADHD) of zonder hyperactiviteit. In het laatste geval wordt ook wel over ADD gesproken. Medicatie, neurofeedback en sommige voedingsinterventies hebben goede effecten laten zien bij de behandeling van ADHD en ADD.
In de jaren zeventig begonnen wetenschappers de term aandachtstekort(-hyperactiviteits)stoornis te gebruiken om klachten zoals aandachtsproblemen, impulsiviteit en hyperactiviteit te beschrijven. Voor die tijd werden deze symptomen ook wel hyperkinetisch syndroom of minimal brain damage (MBD) genoemd. ADHD wordt gekenmerkt door klachten zoals aandachtsproblemen, impulsiviteit en hyperactiviteit/overmatige beweeglijkheid. Subjectief worden deze klachten ook vaak omschreven als innerlijke en lichamelijke onrust.
Hoewel de klachten het meest worden gerelateerd aan kinderen, is bekend dat symptomen als een gebrekkig concentratievermogen en impulsiviteit voort kunnen duren tot in de volwassenheid. ADHD is voor een groot deel erfelijk bepaald, maar over de exacte oorzaak van ADHD is nog weinig bekend. Wel zijn er waarschijnlijk meerdere mogelijke oorzaken die ADHD-klachten kunnen veroorzaken. Recentelijk wijzen meerdere onderzoeken op de rol van slaap (een tekort aan slaap) als factor bij het ontstaan van ADHD.
