Een icoon, eikoon in het Grieks, betekent afbeelding. Het is een voorstelling van Christus en de heiligen in de Grieks-katholieke kerkelijke kunst.
De iconenschilderkunst is ontstaan in het Byzantijnse Rijk en zij bereikte haar hoogtepunten vooral in Rusland. Na de val van Constantinopel, in 1453, werd Rusland de behoeder van Byzantiums culturele erfenis. De bloeitijd duurde voort tot in de zeventiende eeuw en daarna trad het verval in. Door middel van de icoon wilde men Christus, Maria of de heiligen via hun beeltenis reëel tonen. Dit deed men aan de hand van bestaande legenden.
Er zijn twee typen van Moeder Gods-iconen: de Byzantijnse icoon en de Russische icoon. Onder geïnteresseerden van iconen vindt men ook verzamelaars.
