(Lat.: cariës = vermolmd zijn),
1. beeneter. Vroeger veel gebruikte term voor chronische beenontstekingen ten gevolge van tuberculose, die meestal tot verettering en versterf van het bot leidt;
2. tegenwoordig alleen voor tandziekte gebruikt. Barsten in het email laten rottingsbacteriën binnendringen in het weke tandbeen. Hoe vroeger de tandarts ingrijpt, des te gemakkelijker kan de tand door een vulling behouden worden. Na proeven met de toevoeging van fluor aan het drinkwater in Tiel en Culemborg, die een zeer belangrijke daling van het cariësverschijnsel tot gevolg hadden, werd in sommige delen van Nederland het drinkwater gefluorideerd. In 1976 werd de toevoeging van fluor aan het drinkwater overal in Nederland stopgezet.
