Veiligheidsinstituut, Stichting Het - Oorspronkelijk Veiligheidsmuseum genoemd, ontstond in 1891 naar aanleiding van de in 1890 in het Paleis voor Volksvlijt* gehouden tentoonstelling "ter bevordering van veiligheid en gezondheid in fabrieken en werkplaatsen". In dat jaar kwam op initiatief van dr. W.P. Ruysch* een "Museum van Voorwerpen ter voorkoming van ongelukken en ziekten in Fabrieken en Werkplaatsen" tot stand. Het werd op 1 jan. 1893 geopend in het voormalige Scheikundig laboratorium aan de Groenburgwal.
In 1914 werd het nieuwe gebouw aan de Hobbemastraat 22, ontworpen door Ed. Cuypers, geopend. Dit gebouw werd in 1940 uitgebreid. In 1952 vond een belangrijke wijziging plaats. Aan de activiteiten van het museum werden onder andere toegevoegd: het verstrekken van adviezen en voorlichting met betrekking tot de veiligheid, de gezondheid en de goede sfeer bij de arbeid. Omdat de vlag de lading niet meer dekte, werd de naam gewijzigd in Veiligheidsinstituut. Als
onafhankelijke organisatie leverde het instituut een belangrijke bijdrage aan de bevordering van de veiligheid en de bescherming van de gezondheid van de mens. De ontwikkelingen op het gebied van veiligheid op de werkplek kregen begin jaren tachtig een grote impuls door de introductie van de Arbo-wet. Hierin worden veiligheid, gezondheid en welzijn op het werk integraal benaderd. In 1987 ontstond een fusie met een Amsterdamse stichting, werkzaam op het terrein van ziekteverzuim. Het nieuwe instituut dat zo ontstond werd het Nederlands Instituut voor Arbeidsomstandigheden (NIA), dat huist in de De Boelelaan 30. In het gebouw aan de Hobbemastraat zijn nu kantoren en depots van het Rijksmuseum* gevestigd.
LIT. J.A. Groen jr, Driekwart eeuw strijd voor veiligheid, O.A. 1966, 121; Het Veiligheidsinstituut, O.A. 1986, 183.
