Reguliersgracht - De Reguliersgracht is met de Leidsegracht de mooiste van de kleine grachten, omdat de gracht zelf, haar bomen en vooral haar bruggen, zo'n grote bekoring hebben. De gracht ontleent met sommige straten in haar omgeving (Reguliersbreestraat, Reguliersdwarsstraat en Korte Reguliersdwarsstraat) haar naam aan het klooster van de Regulieren, dat van 1394 tot 1532 op de plaats stond, waar nu Utrechtsestraat en Keizersgracht elkaar kruisen. De gracht, die gegraven werd bij de uitleg van 1658, begon bij de derde versie van de Regulierspoort* (gebouwd inl 655), waar zich nu het Rembrandtsplein bevindt, en liep tot aan de rand van de stad bij de Lijnbaansgracht. In 1874 werd het eerste stuk tussen Rembrandtsplein en Herengracht gedempt en ontstond het Reguliersplein* dat in 1876 werd omgedoopt in Thorbeckeplein.
De Reguliersgracht heeft nog een aantal bakstenen boogbruggen, die een mooi stadsgezicht opleveren, vooral bij de kruising met de Keizersgracht, waar drie forse, brede bruggen liggen, die in 1908 en in latere jaren in oude vorm hersteld zijn. Het hoge, oude geboomte van de gracht verhoogt deze schoonheid nog in sterke mate. Het plan tot demping* leidde in 1900 tot de oprichting van de Vereniging Amstelodamum*.
LIT. Dr W.J. van Hoboken, De aanleg en de gedeeltelijke demping van de Reguliersgracht, M.A. 1954, 6.
