Grachtentuinen - De grachtentuinen zijn de longen van de binnenstad, mooi maar onzichtbaar. Gelukkig worden sommige de laatste jaren eenmaal per jaar opengesteld voor publiek. De echte grachtentuin heeft symmetrische paden en lijnen, taxushaagjes en een focuspunt zoals een beeld of een tuinhuis. Hoewel ze bij de bouw van het grachtenhuis ook zo bedoeld waren, zoals blijkt uit 17de-eeuwse bouwtekeningen, kwam het er toen niet van. Ze werden gebruikt als bleekveld, moestuin en zomerkeuken.
In de achttiende eeuw fungeerden de tuinen als een soort park. De Engelse landschapsstijl was in de mode, met veel grind, bomen en slingerende lanen. In de negentiende en twintigste eeuw kwamen pas de stijltuinen in zwang. Bekende grachtentuinen zijn die van Keizersgracht 319, 321,401,445, 518, 607, 609, 635, 641-645, 672, 697, 743, 802, Herengracht 314, 366, 460, 474, 476, 478, 502, 572, 605 en Prinsengracht 557, 644a en 849.
LIT. Vera Amende, Wat gebeurt er met de keurblokken?, 1979; Kitty Smit-Kremer, Arend Jan van der Horst, Stadstuinen in Nederland, 1983; Amsterdamse Grachtentuinen: Keizersgracht, 1997, Herengracht, 1998, Prinsengracht, 2000.
