Een werkwijze van electrisch metaallasschen, waarbij gebruik gemaakt wordt van de warmte, die ontstaat, wanneer een electrische vonk door een dunne laag lucht van het eene voorwerp op het andere overspringt. Men herstelt op deze wijze gescheurde of gebroken metalen voorwerpen.
Het werkstuk, bv. een gescheurde stoomketel, wordt door een geisoleerden koperen kabel verbonden met een pool van een sterke stroombron, waarvan de andere pool verbonden is met een tang voorzien van een geïsoleerd handvat. In deze tang is een staafje laschmetaal gevat van 40 cm lengte en 6 mm dikte. Brengt men nu de punt van het staafje in aanraking met het werkstuk, dan is de stroomkring gesloten. Trekt men daarop het laschstaafje enkele m.M. terug, dan vormt zich tusschen laschstaafje en werkstuk een vlamboog, waardoor de stroomkring dus gesloten blijft. De hitte van de vlamboog doet het laschstaafje druppelsgewijs afsmelten en het gesmolten metaal vloeit op het werkstuk, waarvan het materiaal op de plaats waar de vlamboog ontstaat, aan de oppervlakte eveneens vloeibaar geworden is. Zoo vloeit de scheur dicht, terwijl men het laschstaafje langs de scheur beweegt. De verhitting van het werkstuk is zeer plaatselijk, zoodat er in het materiaal geen metaalspanningen ontstaan, die bij het lasschen met acethyleen zoo gevreesd zijn.
