Koolzure kali, KCOg, een sneeuwwit poeder, dat water aantrekt en vervloeit. Vroeger verkreeg men potasch uitsluitend uit houtasch, die men met heet water uitloogde.
De loog werd dan ingedampt, de droge rest werd gebrand en men verkreeg dan watervrije potasch, die men in gesloten potten in den handel bracht, waarin ze droog bleef. De naam potasch is hiervan afgeleid.Toen men geleerd had, goedkoop soda (koolzuurnatrium) te maken, gebruikte men soda in plaats van potasch. Alleen bij de bereiding van kaliglas (Boheemsch glas, kristalglas), weeke zeep (kalizeep), kalisalpeter voor buskruit en chroomzure potasch voor de looierij, kon men de oude potasch niet missen.
Tegenwoordig maakt men potasch uit de melasse der suikerfabrieken, nadat men eerst door gisting alle suiker als alkohol heeft overgehaald. Verder uit de kalizouten, die te Strassfurt gevonden worden. Voorts uit zeewater, veldspaat en uit waschwater van wol. Potasch is minder gemakkelijk te winnen dan soda, omdat kalizouten de eigenschap hebben, zich aan teelaarde te binden. Natrium (soda) mist die eigenschap, wordt door het regenwater opgelost en naar zee gevoerd, waar het zich ophoopt. Ruwe kalizouten, als kalibemesting gebruikt, bevatten veel natriumzouten (keukenzout), die schadelijk voor de planten zijn.
Strooit men echter het kalizout in den winter of in het najaar uit, dan heeft het keukenzout gelegenheid op te lossen en uit te loogen. De kali bindt zich dan aan de teelaarde en loogt niet zoo snel uit.
Potasch gebruikt men ook in ontwikkelingsvloeistoffen voor fotografische platen. Deze geven scherper negatieven dan de met soda vervaardigde.
