Ronde heuveltjes op vochtige heidevelden. Soms zijn ze zoo groot als een molshoop, soms een paar meter hoog, zoodat men er tusschendoor kan loopen.
Tusschen die belten staat gewoonlijk water. De beltvorming is een ,,verlanding”, ingeleid door stijve zegge, een soort rietgras, zooals buntgras, dat stof en zand vasthoudt en een humuszode vormt. Rondom den humusheuvel begint de boschbes te groeien, later mossen en veenbessen, dan dopheide en ten slotte struikheide. De heidebelten in ons land zijn nu grootendeels verdwenen. Zij zijn wegens hun rijkdom aan humus het eerst ontgonnen.
