De haring, op zee gevangen, wordt terstond gekaakt (ontdaan van kieuwen en ingewanden), gezouten en in tonnen gelegd. Het zout onttrekt water aan de visch en vormt pekel.
De visch gaat daardoor vaster op elkander liggen en slinkt bovendien, terwijl de pekel de tusschenruimten opvult, zoodat, als later de tonnen aan den wal geopend worden, zij niet geheel vol meer zijn. De tonnen worden daarom bijgepakt door haringpakkers, vroeger door de overheid beëedigd. De schilderachtige haringpakkerstoren bij het Centraal Station te Amsterdam is afgebroken.
